اطلاعات جامع درباره خواص ، انواع و مضرات فلفل

اطلاعات جامع درباره خواص ، انواع و مضرات فلفل گرداوری شد

 

 

-انواع مختلف فلفل ها جزو گروه سبزیجات هستند و این دسته از سبزی‌ها از فلفل سبز دلمه‌ای گرفته تا فلفل تند قرمز همگی در یک گروه غذایی جای می‌گیرند و تقریباً دارای خواص  زیادی هستند.

محققان می‌گویند؛ فلفل ها یکی از منابع غنی از ویتامین ث و کاروتن‌ها هستند.

متخصصان از مدتها پیش معتقدند که از فلفل می‌توان برای افزایش جریان خون، تحریک سیستم عصبی، افزایش اشتها و رهایی از سوءهاضمه استفاده نمود.

 

-بسیاری از محققان و متخصصان طب سنتی در چین توصیه می‌کنند که زنان برای کاهش دردهای ناشی از دوره عادت ماهیانه می‌توانند از فلفل استفاده نمایند.

 

-کاپسیسین ماده‌ای در فلفل است که باعث گرم بودن این گیاه می‌شود. اگر چه فلفل گیاهی گرم است، اما کاپسیسین موجود در آن باعث کاهش درجه حرارت بدن می شود.برای همین مردم مناطق آب و هوای گرم به زیاد فلفل مصرف می کنند.

 

-کاپسیسین به عنوان فعال‌ترین ماده موجود در فلفل، باعث کاهش میزان کلسترول خون و کاهش شدت سیگنال‌های درد در بدن می گردد.

این ماده همچنین خاصیت آنتی اکسیدانی دارد که سلول‌های بدن را از آسیب مولکول‌های رادیکال آزاد محافظت می نماید و درعین حال خاصیت ضد باکتریایی نیز دارد.

 

-این ماده سیستم قلبی عروقی را تحریک و سیستم هاضمه را تقویت می کند و باعث کاهش درد مفاصل می شود و برای مثانه به عنوان داروی ضد احتقان و ضد باکتری مفید می باشد.

 

-محققان می گویند، فلفل میزان کلسترول خون را پایین می آورد که این امر باعث کاهش فشارخون نیز می گردد. مواد موجود در فلفل از انعقاد خون در رگ‌ها جلوگیری می نمایند و این خواص فلفل به پیشگیری از بیماری‌های قلبی نظیر آرترواسکلروز (سخت شدن رگ‌ها) کمک فراوانی می نماید.

 

-اگر چه برخی از انواع فلفل زبان  را می سوزانند، اما این گیاه واقعاً مسکن قوی است. این گیاه ابتدا باعث تحریک درد می‌شود، اما پس از مدتی از شدت علایم درد در بدن می کاهد.

 

-کاپسیسین موجود در فلفل نه تنها درد آرتروز و آرتریت روماتوئید را تسکین می‌دهد، بلکه هنگام استفاده به شکل موضعی، میزان ورم ناشی از این بیماری‌ها را نیز می کاهد.

 

-مواد موجود در فلفل با تحریک ترشح آنزیم‌های گوارشی در معده و نابودی باکتریهایی که می‌توانند عامل عفونت باشند، قدرت هضم را تقویت می نمایند. فلفل به دلیل داشتن خاصیت ضد باکتری همچنین از بروز اسهال ناشی از عفونت جلوگیری می نماید.

 

-محققان تاکید می کنند؛ این گیاه به عنوان داروی ضد احتقان باعث رقیق و نازک شدن خلط و خارج شدن آن از ریه‌ها می گردد. از آنجا که این گیاه بافت ریه را تقویت می نماید در نتیجه برای بیماران مبتلا به آمفیزم (بیماری اتساع و بزرگ شدن ریه ها) بسیار مفید است.

 

خواص درمانی فلفل قرمز تند

فلفل قرمز یک ماده ضد عفونی کننده است بنابر این به صورت غرغره برای ضد عفونی حلق توصیه می شود. در موارد خونریزی های رحمی، مخلوط با گل و برگ و پوست گیاه (درخت موم) برای قطع خونریزی بسیار موثر است.

طبق نظر کارشناسان طبیعت درمانی : فلفل قرمز یکی از گیاهان بسیرا مفید درمانی است . فلفل قرمز را نباید با فلفل سایه یا سرکه و یا خردل که هر یک به نوعی در ردیف چاشنی های تند هستند اشتباه کرد ، زیرا اینها محرک هستند ر صورتی که فلفل قرمز ارامبخش و مسکن است . مثلا گرد فلفل قرمز را براحتی می توان روی زخمهای باز یا کهنه گذارد و بسیار شفا بخش است و هیچ گونه تحریکی نمی کند . ولی فلفل سیاه و خردل و سرکه اگر روی زخم گذارده شد تحریک می کنند و خاصیت التیام زخم ندارند. ضماد آن برای روماتیسم و التهابها و ذات الجنب به صورت استعمال خارجی و در برخی موارد حتی به صورت مصرف داخلی بسیار کمک می کمند . در مصرف داخلی درعین حال که نیرو بخش است ضد اسپاسم نیز می باشد . برای کلیه طحال و لوزالمعده مفید است در موارد قفل شدن فک ها که در برخی موارد رخ میدهد اثر مفید دارد .

در مورد یبوست گرد فلفل قرمز مفید است زیرا حرکت دودی کشل روده ها را تحریک می کند . برای حصول این منظور هر روز به مقدار کم باید با غذا مصرف شود . در سرماخوردگی ها مصرف فلفل قرمز با دوز بالا اثر مفید و سریع دارد . منظور از دروز بالا در حدو ۶۰۰ میلی گرم تا یک گرم است. بدیهی است دوز بالابرای اشخاص مختلف فرق می کند برخی بیشتر از دیگران احتیا ج دارند . برای تسکین سرفه های شدید بخصوص در مواردی که اخلاط زایدی در بیماری تنفسی هست فلفل قرمز در بیرون انداختن اخلاط بسیار کمک می کند و در نتیجه سرفه رفع می شود فلفل قرمز در موارد حمله های خفگی مبتلایا ن به اسم اثر مفید دارد . ( البته اگر الرژی نداشته باشند. )

فلفل قرمز یک ماده ضد عفونی کننده است بنابر این به صورت غرغره برای ضر عفونی حلق توصیه می شود . در موارد خونریزی های رحمی ، مخلوط با گل و برگ و پوست گیاه ( درخت موم ) برای قطع خونریزی بسیار موثر است.

به صورت مشمع طبی فلفل قرمز برای رفع احتقانهای حاد در موارد بیماری های ذات الریه و ذات الجنب و سایر موارد مشابه اثر مفید دارد .

فلفل قرمز بهترین محرک مفید و شفا بخش در موارد اصهال ساده و اسهال خونی می باشد . باری رفع گرفتگی عضلات که به دراج شدن معروف است فلفل قرمز بسیار مفید است.

نظری به نتا یج تحقیقات جدید علمی جهان : فلفل قرمز بهترین داروی ریه و خلط اور و قوی است وبرای پیش گیری و تسکین برونشیت مزمن و امفیزما مفید است . ضد احتقان می باشد وبرای حلا شدن لخته های خون ککمک می کند ومسکن درد است. و با خوردن ان ایجاد لذت و نشاط می شود .

  فلفل سبز

فلفل سبزها گونه های مختلف از جنس Capsicum هستند که به طور کلی به دو صورت در بازار عرضه می شوند : قسم اول فلفل سبز تند یا فلفل قرمز که قرمز شده ان را « فلفل فرنگی » نیز می گویند . در کتب طب سنتی با نام « فلفل احمر » ، « فلفل هندی » نامبرده شده است . به فرانسوی Piment و Piment rouge و به انگلیسی : Cayenne pepper و Bird chilli گفته می شود . گیاهی است از خانواده Solanaceae که نام علمی آن Capsicum frutescens L . و مترادفهای ان Capsicum minimum Roxb و C. fastigiatum است . و گونه های دیگری نیز دارد که از نظر خواص کم و بیش شبیه به این گونه هستند.

● خواص – کاربرد

فلفل سبز از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی گرم و خشک است از نظر خواص معتقدند که بادها و گازها ی غلیظ را تحلیل می برد و گرفتگی ها و انسداد راباز میکند و اگر با عسل خورده شود محرک نیروی جنسی است. درد دندان را تسکین می هد . برای حلق مضر است. از این نظر باید با عناب خورده شود مقدار خوراک از گوشت غلاف آن تا ۷ گرم است و تخم ان خیلی گرمتر از گوشت ان است . اگر ماهی را با آن بپزند ضررهای ماهی را رفع می کند . اشخاص گرم مزاج آن را نباید بخورند . زیرا عکس العمل شدید دارد و آب چشم و سوزش چشم و ورم چشم می آورد در مورد اشخاص سرد مزاج فلفل به عنوان دارو و برای سوء هاضمه و فلج و نقرس مفید است و در برخی مناطق عربی ان رابه عنوان عوامل مقوی نیروی جنس یو و دافع اسهال خونی مخلوط با سایر داروهای مربوطه مصرف میکنند . بررسی حکما نشان داده است اشخاصی که معمولا فلفل هندی یا فلفل دلمه ای زیا دمی خورند بندرت مبتلا به بواسیر می شوند و به همین دلیل از عوامل ضد بواسیر محسوب می شد . بهترین وع مصرف آن عصاره آب آن است و بعد هم گرد آن که به شکل حب مصرف می شود. مقدار خوراک از عصاره آبی ان ۶۰ – ۵۰ سانتی گرم و مقدار خورا ک از گرد آن ۱ – ۷۵/۰ گرم است که نصف صبح و نصف عصر خورده شود .

در چین و هند و چین از برگ فلفل دلمه ای شیرین برای تسکین درد دندان استفاده می نمایند و از میوه آن برای تقویت معده که جریان خون را در معده تسریع می کند استفاده می شود و. در استعمال خاراجی به عنوان ضماد باری ورمهای روماتیسمی و ورمهای حاصل از سرمازدگی و رطوبت زدگی و همچنین در موارد نیش گزندگان سمی و گاز جانوران به عنوان تریاق و سم به کار می رود . در شبه جزیره مالالیا برای شفای سو ء هاضمه و وبا و مالریا و تب مخملک به کار می رود . از ریشه آن به عنوان یکی از اجزای داروی ضد سوزاک استفاده می شود . در اندونزی شیره برگهای خام فلفل سبز برای تحریک و تسریع تولد بچه خورانیده می شود .

 

مضرات فلفل قرمز

♦  مصرف فلفل قرمز برای کودکان چندان توصیه نمیشود.

♦ خوردن فلفل قرمز در عده ای ایجاد ناراحتی می نماید و اشخاصی که دارای مزاج گرم هستند نمی توانند فلفل قرمز تند را بخصوص د رمصارف داخل تحمل نمایند و به علاوه اشخاصی که آلرژی دارند از خوردن و مصرف آن محروم می باشند به هر حال بهتر است مصرف فلفل قرمز تند همیشه با جلب نظر و مشورت با کارشناسان گیاه درمانی و پزشکان باشد .

♦ اگر مصرف فلفل تند یا قرمز بیش از اندازه مجاز باشد به تومورهای سرطانی منجر می‌شود و اگر در حد مجاز مصرف شود می‌تواند اثرات ضد سرطانی خود را نشان دهد.

♦ همانطور که گفتیم مصرف فلفل تند سرعت سوخت و ساز را در بدن بالا می‌برد و به همین خاطر به لاغر شدن کمک می‌کند. اما «کاپسایسین» یک ماده فعال در فلفل است که موجب التهاب بافتی می‌شود و اگر به مقدار زیاد استفاده شود می‌تواند به لایه مخاطی معده و روده آسیب جدی وارد کند.

♦ فلفل قرمز می تواند مری را تحریک کرده و منجر به درد سوزش سر دل شود .خوردن فلفل قرمز می تواند یک مشکل بزرگ را برای افراد مبتلا به سندرم روده و یا کسانی که در حال حاضر از سوزش سر دل حتی به صورت مزمن رنج می برند فراهم سازد .

آیا ایدز و علائم آن را می شناسید ؟

آیا ایدز و علائم آن را می شناسید ؟

 

تعریف ویروس نقص ایمنی انسانی (یا اچ‌آی‌وی (HIV)، نوعی ویروس آهسته‌گستر (ویروس پسگرد با سرعت تکثیر پایین) و عامل بیماری ایدز است. اچ‌آی‌وی ویروسی است که با مختل کردن کارکرد و ویران کردن گونه‌ای از یاخته‌های مسؤول هماهنگی ایمنی منجر به نقص دستگاه ایمنی بدن انسان می‌شود که به آن ایدز می گویند. از زمان ورود HIV به بدن تا بروز ایدز ممکن است بین ۶ ماه تا ده سال و یا بیش‌تر به درازا بکشد در این مدت گرچه فرد به ظاهر تندرست به نظر می‌رسد، ولی ممکن است ویروس از او به دیگران سرایت کند

 

علائم و نشانه ها ابتلا به HIV دارای سه مرحله اصلی است: ابتلای حاد، دوره نهفتگی و ایدز

ابتلای حاد: دوره‌ی نخست ابتلا به HIV، عفونت حاد HIV و یا نشانگان حاد ویروسی نامیده می‌شود. بسیاری از افراد ۲ تا ۴ هفته پس از مواجهه با این ویروس، دچار نشانه‌های بیماری‌هایی مانند آنفلوآنزا یا مونونوکلئوز می‌شوند و برخی دیگر هم هیچ نشانه قابل توجهی در آنها دیده نمی‌شود. علائم در ۴۰ تا ۹۰ درصد موارد رخ می‌دهد و معمولاً شامل تب، بزرگی گره‌های لنفی، گلودرد، بثورات پوستی، سردرد و/یا زخم دهان و اندام تناسلی می‌شود. بثورات پوستی که در ۲۰ تا ۵۰ درصد موارد رخ می‌دهد، خود را بر روی بالاتنه نشان می‌دهد و به شکل لکه‌های با لبه‌ی صاف است. همچنین در این مرحله برخی از افراد دچار عفونت‌های فرصت‌طلب می‌شوند. ممکن است در دستگاه گوارش علائمی مانند تهوع، استفراغ و یا اسهال رخ دهد، و همچنین علائم عصبی نوروپاتی محیطی و یا سندرم گیلن باره دیده شود. طول دوره‌ی این علائم متفاوت است، اما معمولاً یک تا دو هفته طول می کشد.

دوره نهفتگی: پس از علائم اولیه، بیمار وارد مرحله‌ای به نام دوره نهفتگی یا HIV بی‌نشانه یا HIV مزمن می‌شود. این مرحله از HIV می‌تواند بدون هیچ گونه درمانی از حدود سه سال تا بیش از ۲۰ سال (به طور متوسط حدود هشت سال) به درازا بیانجامد. اگرچه معمولاً در ابتدای بیماری هیچ علائمی مشاهده نمی‌شود و یا علامت‌های خیلی کمی دیده می‌شود، اما در نزدیکی پایان این مرحله بسیاری از افراد دچار تب، کاهش وزن، مشکلات گوارشی و دردهای عضلانی می‌شوند. همچنین ۵۰ تا ۷۰ درصد از افراد دچار بزرگی گره‌های لنفی ماندگار می‌شوند، بطوری که چند گروه از گره‌های لنفی (به جز در کشاله ران) به مدت بیش از سه تا شش ماه بدون هیچ درد و توجیهی بزرگ می‌شود.

اگر چه بسیاری از مبتلایان به HIV-1 در صورت عدم درمان نهایتاً به مرحله ایدز میرسند، ولی درصد کمی از آنها (حدود ۵٪) سطح بالای سلول‌های CD4+ T خود را بدون هیچ درمان ضدویروسی تا بیش از ۵ سال حفظ می‌کنند. این افراد به عنوان مهارکنندگان HIV طبقه‌بندی می‌شوند، و آنهایی که سالها مقدار کم یا غیر محسوسی از ویروس را بدون درمان ضدویروسی در بدن خود نگه می‌دارند به عنوان «مهارکنندگان ممتاز» یا «سرکوبگران ممتاز» شناخته می‌شوند. این پدیده ممکن است به کشف واکسن یا درمان قطعی اچ‌آی‌وی کمک کند.

سندرم نقص ایمنی اکتسابی:سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) زمانی معنی پیدا می‌کند که شمار سلول‌های CD4+ T به کمتر از ۲۰۰ سلول در هر میکرولیتر برسد و یا بیماری‌های مشخص مربوط به HIV رخ دهد. در غیاب درمان، حدود نیمی از افراد دچار اچ‌آی‌وی در عرض ده سال مبتلا به ایدز می‌شوند. رایج ترین وضعیت‌هایی که هشداری بر وجود ایدز هستند التهاب ریه ناشی از پنوموسیستیس (۴۰٪)، نزاری به شکل نشانگان لاغری ناشی از اچ‌آی‌وی (۲۰٪) و برفک سرخنای می‌باشند. دیگر علامت شایع عفونت‌های دستگاه تنفسی به شکل تکراری است.عفونت فرصت‌طلب ممکن است توسط باکتری، ویروس، قارچ و انگل به وجود بیاید که در حالت عادی توسط دستگاه ایمنی بدن مهار می‌شود. اینکه کدام عفونت رخ بدهد تا حدودی به این بستگی دارد چه عواملی در محیط اطراف فرد قرار دارد. این عفونتها تقریباً می‌تواند هر دستگاهی از بدن را تحت تاثیر قرار دهند.

علاوه بر این، آنها به طور مکرر دچار علائمی مانند تب طولانی، تعریق شبانه، تورم غدد لنفاوی، لرز، ضعف، و کاهش وزن می‌شوند. اسهال یکی دیگر از علائم شایعی است که ۹۰٪ از افراد مبتلا به ایدز دچار آن می‌شوند.

 

علل و عوامل خطرساز عمدتاً از طریق آمیزش جنسی محافظت نشده (بدون کاندوم مانند مقعدی و حتی دهانی)، انتقال خون آلوده و سرسوزن آلوده و از مادر به فرزند در طول بارداری، زایمان یا شیردهی منتقل می‌گردد. بعضی از مایعات بدن مانند بزاق و اشک قادر به انتقال HIV نیستند.

 

درمان بیماری هیچ گونه درمان یا واکسن برای بیماری ایدز وجود ندارد؛ اگر چه درمان ضدویروسی می‌تواند باعث کاهش دوره بیماری و امید به زندگی نزدیک به طبیعی گردد. با وجود این که درمان ضدویروسی خطر مرگ و عوارض ناشی از این بیماری را کاهش می‌دهد، اما این داروها گرانقیمت هستند و ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.

 

پیشگیری پیشگیری از HIV، عمدتاً از طریق آمیزش جنسی امن(استفاده از کاندوم و پرهیز از روابط جنسی با شرکای متعدد) و برنامه تعویض سرنگ، راه حلی برای جلوگیری از گسترش این بیماری محسوب می‌شوند